Korte verhalen

Kathy had op het verjaardagsfeestje, toen haar jongste zus Amy haar nieuwste baby in Kathy’s armen drukte, lieflijk tegen het verkreukelde kindje zitten babbelen, het nadrukkelijk zachtjes over zijn bolletje geaaid, gekoerd en klakgeluidjes gemaakt en het buikje gemasseerd en met hopelijk vertederde stem gefluisterd: ‘Dag lief ventje, hoe gaat het met dit kleine mannetje?

Op de sombere weg door de polder, de autoverwarming wapperend in mijn haar, rook ik al de tomatenplanten. Voor me trilde in de verte het lichtschijnsel tussen de strepen van de ruitenwissers. De kwekerij van mijn vader en broers. Het grote huis met de bed&breakfast van mijn moeder. Mijn hoofd werd zwaar en mijn blik troebel. Hier moest ik blijven slapen vannacht.

*December 1913, Florence  - Vincenzo Perugia ontmoet Alfredo Geri en Giovanni Puggi in zijn hotelkamer. ‘Ze is het! Wat is ze mooi… Hoe bent u aan haar gekomen?’‘Ja, ze is het helemaal! Mijn excuses dat ik haar tussen mijn ondergoed heb verstopt. Ik heb er met gevaar voor eigen leven voor gezorgd dat deze dame nu weer op eigen bodem is. Ze is zo onwaarschijnlijk mooi.’

‘Het stadhuis verbouwen om het rolstoelvriendelijk te maken? Daar krijgen we nooit geld voor, Gert!’ Harmen de Boer keek zijn partijgenoot en wethouder van financiën Gert Weerdenburg scherp aan. ‘Kijk, ik was ook onder de indruk van de inspreekster. Maar toch denk ik dat je voorstel niet haalbaar is. We hebben net de subsidies voor alle verenigingen gekort. En de kosten bij het verbouwen van een monument vallen altijd tegen.’

We hadden elk ons eigen konijn. Mijn broers hadden een Vlaamse reus, mijn zus een hangoortje en ik, ik had Pluis. Pluis was wit met zwarte vlekjes en zwarte rondjes om zijn ogen. Net een piraat. Boven op zijn rug zaten zwarte stippen in een rechte lijn, als een spoor in de sneeuw.

De jongste zoon van mijn broer woont in Noorwegen. In Sogndal, een prachtig berggebied aan een diepe fjord. Mijn broer, die sinds dertig jaar in Amerika woont, was van plan hem op te zoeken en ik besloot spontaan dit tripje met hem te delen. Wandelen in de bossen met uitzicht op besneeuwde toppen, dat leek me wel wat in deze druilerige Hollandse zomer. Nu is mijn broer geen gemiddelde man: bijna twee meter lang, een waaghals en als directeur gewend dat iedereen hem gehoorzaamt.